Συνεντευξη απο την μανα του Imaginou

Μετα απο αρκετη ωρα μας επετρεψε να την
φωτογραφησουμε

Μετα απο λιγο ψαξιμο στα πιο σκοτεινα και βρωμικα μπουρδελα της αθηνας και της θεσσαλονικης βρηκαμε την μητερα του Imaginou. Η ιδια φανηκε ξαφνιασμενη και λιγο μπερδεμενη γιατι με τοσα ξωγαμα δεν πολυθυμοταν ποιο απο τα παιδια της εννοουσαμε και δεν ηταν σιγουρη αν ηταν αυτη που ψαχναμε, εμεις σιγουρευτηκαμε απο την βρωμα και την ασχημια της.
Η συγκεκριμενη συνεντευξη με σοκαρε πραγματικα, ηταν ισως η συνεντευξη που μου αλλαξε τη ζωη και δεν θα την ξεχασω ποτε.

-Λοιπον, κυρια Πουτσαρπαχτρωγλου, πειτε μας για τα παιδικα σας χρονια.
-Απο που να πρωτοαρχισω; Θα σας πω οτι το μονο που θυμαμαι απο τα παιδικα μου χρονια: το ξυλο που ετρωγα απο την μανα μου και τους συνεχεις βιασμους απο τον πατερα μου, που για να σας πω την αληθεια μου αρεσαν κιολας, εξ ου και το επαγγελμα της πουτανας, αφου οταν τελειωνε ο πατερας μου, επειδη ηταν και γρηγορος παναθεμα τον, εψαχνα διαφορα πραγματα για να τα βαλω στον κωλο και το μουνι μου. Στην αρχη δοκιμασα τα κεφαλια απο κατι κουκλες, κατι αυτοκινητακια που εκλεβα απο φιλους, το κονταρι της σκουπας και την εξατμιση του αυτοκινητου. Αργοτερα οταν μεγαλωσα λιγο και συνειδητοποιησα τι εκανα, σοβαρευτηκα, σταματησα να βαζω διαφορα στο μουνι μου και πηγα με ολους τους φιλους και συναδελφους του πατερα μου και ημουν μονο 6η δημοτικου. Βεβαια βαρεθηκα σχετικα γρηγορα και για να το κανω πιο ενδιαφερον αρχισα να πηγαινω με καθηγητες του σχολειου μαζι με παιδια του γυμνασιου και του λυκειου που ηταν μεγαλυτερης ταξης. Καποια στιγμη παλι βαρεθηκα και επειδη ακομα και τις γυναικες τις βαρεθηκα αρχισα να παιρνω ζωα. Στην αρχη τον σκυλο μας τον φρεντ, μετα το ρουντολφ το ελαφακι και μετα τον Νταμπο. 
-Δηλαδη ειχατε μια πολυασχολη ζωη. Μετανιωνετε για καποια απ αυτα που κανατε;
-Κοιταχτε να δειτε, αν δεν το απολαμβανα ναι θα το μετανιωνα, αλλα οτι εκανα μου αρεσε και θα το ξαναεκανα, αν μου δινοταν η ευκαιρια. Το μονο ισως που μετανιωνω ειναι για μερικες φορες που δεν μου κοψε να αρχισω να χρησιμοποιω αντισυλληψη και βγηκαν κατι μαλακισμενα σαν τον Imagino.
-Φαινεστε ομως πολυ μικρη, ποτε τον κανατε;
-Δεν ειμαι πολυ σιγουρη, ειναι και πολλα τα παιδια βλεπετε, αρχισα και μικρη τα νταραβερια, αλλα πρεπει να ημουν γυρω στα 15 και μαλιστα πρεπει να ηταν με εκεινο το γαιδουρακι, τον Μητσο, που ειχε ο κυρ Γιαννης στο χωριο, ααααχ ωραιες εποχες, χοντρη πουτσα, πηχτα φλοκια. 
-Τι σας κανει να πιστευετε οτι ηταν με γαιδουρι και μαλιστα με το συγκεκριμενο;
-Κοιτα φαινεται απο χιλιομετρα οτι ηταν με γαιδουρι λογω μυαλου, πηρε το δικο του πατερα του βλεπεις, τωρα οσο για το αν ειναι εκεινο δεν ειμαι 100% σιγουρηα αλλα εκεινη την περιοδο μονο μ ενα γαιδουρι τραβιομουν.
-Ωραια. Πειτε μας τωρα για το πως ηταν τα παιδικα χρονια του ιματζινου.
-Ηταν δυσκολα, εκεινη την περιοδο που γεννηθηκε αρχισα κι εγω να το δινω επι χρημασι, μπας και ζησω αυτον και τα υπολοιπα 46 παιδια μου. Τον αφηνα πολυ ωρα μονο του μαζι με τα αδερφια του και ως το πιο ασχημο και ηλιθιο ετρωγε πολυ ξηλο. Προσπαθησα να τον στειλω σε καποιο ιδρυμα αλλα μου τον εστελναν πισω μαζι με πολλα γραμματα αγανακτισης.
-Πειτε μας για την εφηβεια του.
-Η εφηβεια ηταν δυσκολη για τον Ιματζινο. Στα 13 του του ηρθε η πρωτη του περιοδος. Τοτε καταλαβαμε οτι ηταν ερμαφροδιτος. Αρχισε κι αυτος να κανει διαφορα σαν κι εμενα μικρη (αργησε λιγο επειδη ειναι και καθυστερημενος), εχωνε αυτοκινητακια στον κωλο του, την λαμπαδα που επαιρνε το πασχα, θυμαμαι ειχα ενα φωτιστικο στο σαλονι κοντα στα 2 μετρα κι ακομα το ψαχνω.
- Στο σχολειο πως τα πηγαινε;
- Στο σχολειο ηταν απο τους χειροτερους. Εκτος του οτι πηγε στην πρωτη δημοτικου απο τα 15 μεχρι τωρα δεν εχει καταφερει να την τελειωσει. Μπορει βεβαια να φταιει και η ενδοσχολικη βια που υπεστη (μιλαμε για πολλες φαπες) αλλα δεν ειμαι και σιγουρη.
-Δηλαδη ειναι ακομα στην πρωτη δημοτικου;
-Μπα το εχει παρατησει το αθλημα, του κοψε(εγω τον επεισα) και καταλαβε οτι δν τον παιρνουν τα γραμματα και προσπαθησε να βρει μια δουλεια. Βεβαια ποτε δεν τα καταφερε.
-Και τωρα με τι ασχολειται;
-Με τιποτα σπουδαιο, τον εχει πιασει μια μανια και γραφει παπαριες σε ενα μπλογκ.
-Tο υγρο πυρ?
-Α μπραβο. Το ξερετε; 
-Εννοειται. Λοιπον κυρια Πουτσαρπαχτρωγλου πρεπει να σας αφησουμε, δυστυχως δεν εχουμε αλλο χρονο.... εμμμ τι κανετε;
-Ελα τωρα αστα αυτα μην αντιστεκεσαι, φερτο εδω...
-Οχι κυρια Πουτσαρπαχτρωγλου, σας παρακαλω αφηστε μ.. οχι οχι ΟΧΙΙΙΙΙ....